Tavşan Yetiştiriciliğinde Üretim Modelleri

Tavşan Yetiştiriciliğinde Üretim Modelleri

1.Geleneksel üretım yapan aile işletmeleri şeklinde tavşan üretimi:
Özelliklede kırsal kesimde, orman içi köylerde ve tarımsal uğraşı içerisinde yer alan işletmelerde 2-10 dişi damızlığa dayalı olarak tavşan yetiştiriciliği. Bu işletmelerde üretim ekstansıf ve yan entansif karakterli, üreme düzeyi orta kapasitede (yılda dişi başına 25-30 yavru) olmalıdır. Aileye et üretiminde, kısmende ticari düzeyde katkı sağlayacak şekilde üretim gerçekleştirilebilir. Bu işletmelerin damizlık ihtiyaçları şu andaki kamu kuruluşlarının kapasitesi arttırılarak sağlanabilir.

2. Orta Kapasiteleri Entansif ve Yarı Entansıf İşletmeler:
50-200 damızlık dişi kapasitesine sahip olacak bu işletmelerin daha ziyade büyük tüketim merkezleri çevrelerinde oluşturulması sağlanmalıdır. Bu işletmeler ıçin altyapı oluşumu da bulunmaktadır. Zira önceki yıllarda kurulmuş olup, bugün ekonomik olmadığı için çalışmayan, çoğu kapanan 500-2.000 kapasiteli tavukçuluk ışletmelerıne ait bina ve alet ekipmandan bu hayvansal üretime dönüşte yararlanılabilir. Ayrıca bu işletmeler KÖYTÜR benzeri organizasyonlarla tavukçulukta olduğu gibi desteklenebilir. Hayvanın yapısı nedeniyle bu üretim dalında diğer hayvancılık kollarına göre daha hızlı gelişme olacağı düşünülmektedir.

3. Büyük Kapasiteli Entansif İşletmeler:
Damızlık ve üretim görevini üstlenecek işletmelerin, özellikle de ıkinci grup işletmelerin oluşmasıyla kendiliğinden daha büyük entansif karakterli entegre işletmeler devreye girecektir. Bunlar 200-1.000 dişi damızlıktan fazla tavşan barındıran işletme tipleridir.

Gelecekte üretimde devletin görevi düşünülmemekle birlikte belirli ırklarda seleksiyon ve melezleme çalışmaları ile, besleme ve yetiştirme teknikleri konularında araştırmalar yapan, ek olarak ta 1. ve 2. tip işletmelere damızlık temin eden değişik bölgelerde yer alacak araştırma merkezleri kurulmalıdır.

Ortaya çıkan üretımden, yurt içi tüketimin arttırılması yönünde çalışmalar yapılmalı, broilerde olduğu gibi tavşan etinin tüketim şekilleri geliştirilmelidir. Görünüm olarak tavşan kar-kaslarının diğer eti yenmeyen hayvanlardan ayırıcı özellikleri ile pazarlanması ile geniş halk kitlelerince kabulü sağlanabilir. Dengeli bir üretim gerçekleştirilebilirse Dünya ticaretine özellikle de Avrupa Birliği pazarına girme imkanı da bulunmaktadır. Tavşan eti dışında ek ürün olarak elde edilecek derinin işleme birimleri teşvik edilmelidir. Ozellikle son yıllarda oyuncak sanayinde tavşan derilerinin kullanımı gittikçe artmaktadır.