Selçuk Üniversitesi Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu Tanıtımı

Bugün Konya Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu olarak Eğitim-Öğretim yapan Okulumuz ilk olarak, 1978 yılında 1739 Sayılı Kanun ile Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı “Yabancı Diller ve Meslek Yüksekokulu” adı altında kurulmuştur. 1980 yılında 4 Teknik (Elektronik, Harita, İnşaat ve Makine Resmi) Programda eğitime devam etti.

1982 yılında çıkarılan 41 Sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Selçuk Üniversitesi’ne bağlı “Konya Meslek Yüksekokulu” haline dönüştürülerek 2 Bölüm ve bu bölümlere bağlı 7 Programla öğretime başlamıştır. 1985 yılında “Hemşirelik” ve 1986 yılında “Tıbbi Laboratuar” Programlarının ilavesi ile program sayısı 9’a bölüm sayısı 3’e yükselmiştir.

Konya Meslek Yüksekokulu’nun YÖK/Dünya Bankası Meslek Yüksekokulları Endüstriyel Eğitim Projesine alınması ve pilot okullardan biri olması sonucu program sayısı hızla yükselmiş, 1987-1988 Öğretim Yılında 14 olan bu sayı 1988-1989 Öğretim Yılında 17’yi bulmuştur.

Fiziki kapasitenin çok yetersiz kalması ve meslek dallarının çok çeşitlenmesi sonucunda çıkan problemlerin azaltılabilmesi ve daha verimli Eğitim-Öğretim yapılabilmesi için Rektörlüğümüzün teklifi ve Yükseköğretim Kurulu’nun onayı ile ilk olarak 15.02.1989 tarihinde Sağlık Programları Bölümü “Sağlık Hizmetleri Meslek Yüksekokulu” adı altında ayrı bir Yüksekokul haline dönüştürülmüştür. Daha sonra 20.06.1990 tarihinde İktisadi İdari Programlar Bölümü “Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu”, Teknik Programlar Bölümü ise “Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu” adları altında iki ayrı Yüksekokul haline getirilmiştir. Okulumuz bu tarihten itibaren 11 programla “Teknik Bilimler Meslek Yüksekokulu” olarak eğitime başlamış, şu anda 17 programla devam etmektedir.

FİZİKİ DURUM

1982 yılında bir ortaokul binasında ve saat 17.00’den sonra eğitime başlayan Konya Meslek Yüksekokulu bir yıl sonra yatakhaneden okul’a dönüştürülen ve yetersiz olan bir binaya taşınarak 1991 yılına kadar bu binada öğretime devam etmiştir. Ancak projenin başlaması ile 1987 yılında 915 m²’lik prefabrik bir baraka ilaveten okula tahsis edilmiştir.

Kampüs alanında yapılacak olan okul binamızın ihalesi 1986 yılında yapılmış olmasına rağmen, ancak 1991 yılında tamamlanabilmiştir. 1991 yılından itibaren kampüs de ki binada eğitim-öğretime devam etmektedir. Atölye ve laboratuarlarımızın tümü kurulmuş ve hizmete açılmıştır. Fiziki kapasitede büyük bir gelişme mevcuttur. Okul 3 ayrı okul haline getirildiği halde toplam fiziki kapasite yaklaşık 3 kat, atölye ve laboratuar sayısı 5 kat artmıştır.

EĞİTİM ÖĞRETİM DURUMU

1982 yılından bugüne kadar okulumuzun; eğitim-öğretim kalitesi başta olmak üzere, öğrenci, öğretim elemanı, teknik ve idari personel ve bunun gibi tüm konularda hem sayısal hem de kalite yönünden sürekli bir artış kaydedilmiştir. Şu anda okulumuzda 17 teknik program mevcuttur. Bu programlarda toplam 3530 öğrenci kayıtlıdır.

Kadrolu öğretim elemanı sayısı ; 3 Profesör, 2 Doçent, 14 Yardımcı Doçent, 40 Öğretim Görevlisi ve 2 Okutman olmak üzere toplam 48’dir. Bazı branşlarda eksik öğretim elemanları Üniversitemizin çeşitli fakültelerinden temin edilmektedir.

PROGRAMLAR

Sadece teknik programlar göz önüne alındığında, 1982 yılında 4 olan program sayısı bugün 17’yi bulmuştur. Elektrik, Bilgisayar ve Makine Programı hariç diğer programlar tek şube halindedir ve öğrenci sayıları bu şubelerde yaklaşık 30-40'ın üzerindedir. Elektrik, Makine ve Bilgisayar Bölümlerinde iki şubemiz vardır. 17 programdan 8’i YÖK/Dünya Bankası Meslek Yüksekokulları Endüstriyel Eğitim Projesi kapsamındadır.

ÖĞRETİM ELEMANLARI

Bu projede okulumuza yapılan en önemli katkılardan birisi de öğretim elemanı konusunda olmuştur. Mevcut öğretim elemanlarından 15’i yurt dışında eğitime tabi tutulmuş, yurt içindeki seminerlerde de kendilerini geliştirmeleri sağlanmıştır. Okulumuza proje vasıtasıyla atanan 18 öğretim görevlisi 9 ay yurt dışında eğitime tabi tutulmuş, bu süre sonunda okulumuzdaki görevlerine dönmüşlerdir.

Ancak, bu güne kadar, adı geçen 18 öğretim elemanından 14’ü , 18 aylık mecburi hizmetten sonra ayrılmışlardır. Ayrılan bu 14 elemandan 10 tanesi özel sektöre, 3’ü Fakültelere, 1’ide Savunma Sanayine geçmişlerdir. Görüleceği üzere ayrılanların büyük bir kısmı özel sektörü tercih etmiştir.

Bu tercihte en önemli faktör “Maddi”dir. Öğretim elemanlarının maddi durumları iyileştirildiği takdirde ayrılma oranının da düşüş olacaktır. Ayrılan bu öğretim elemanlarının yerine hemen ilan verilerek yenileri alınmış ve boş kadrolar doldurularak öğretim elemanı sayısı bu gün 48’e yükseltilmiştir.

ÖĞRENCİ DURUMU

Bu gün 3847 olan öğrenci sayımız yıllar itibarı ile periyodik olarak artmıştır. Önceki yıllarda okulumuza kaydolan öğrenciler, maalesef daha çok hiçbir yere kaydolmamış ve boşta kalmamak için istemeyerek devam eden öğrencilerdi ve Üniversiteye girişteki ÖSS yüzdelik sırası çok düşüktü. Bu durum proje başladıktan ve okulun atölye ve laboratuar kapasitesi genişledikten sonra sürekli yükselmiştir. Sınavsız geçiş öncesi okulumuza kaydolan öğrencilerimiz arasında 1. ve 2. tercihle girenlerde mevcuttur. Ayrıca öğrencilerimizin yaklaşık % 92’si Endüstri Meslek ve Teknik Lise çıkışlıdır. Bu durum bazı avantajları da birlikte getirmektedir. Ancak, Meslek Lisesinde okuduğu branştan okulumuzdaki farklı branşa kaydolan öğrenci sayısı da az değildi, bu durum bazı problemleri de beraber getirmektedir.

Öğrencilerimizin başarı durumları göz önüne alındığında, başarı ortalamasının % 60 ile % 85 arasında değiştiğini görüyoruz. Genelde başarı ortalaması 1’nci sınıflarımızda daha düşük olmaktadır. Bunda en önemli faktör istemeyerekte olsa okula kayıt yaptıran öğrencinin ikinci yıl bir fakülteye geçme arzusudur. Dolayısıyla öğrenci derslerinin yanında ÖSYM sınavlarına hazırlanmakta ve zamanının bir kısmını bu sınava hazırlık için ayırmaktadır. İkinci yıl ÖSYM sınavında başarılı olamayan öğrencilerin ikinci sınıfta dersleri birikmekte ve öğrenim süreleri de uzamaktadır. Ayrıca ilk yıl çeşitli intibak zorlukları ve okulu benimsememeleri başarısızlığı da birlikte getirmektedir.

Proje kapsamına giren programlardan mezun olan öğrencilerde büyük ölçüde istihdam sorunu bulunmamaktadır. Bilhassa Endüstriye Dayalı Öğretim uygulaması istihdam problemini büyük ölçüde çözmektedir. Ancak, mezun öğrencilerin takibi oldukça güç olmaktadır, bu güne kadar takip konusunda başvurduğumuz tüm teşebbüsler malesef başarısız olmuştur. Bu bakımdan istihdam konusunda kesin bir rakam vermek mümkün değildir.

Sınavsız geçişin başladığı 2002 yılı öncesi ve sonrası programlara kayıtlı öğrenci sayıları incelendiğinde, görüleceği gibi 2000-2001 yıllarında kaydolan öğrenci sayıları 960-910 civarındaydı. 2002 yılında meslek liselerinde 5 yeni program açarak ve diğer kontenjanları da artırarak 1517 öğrenci kaydolmuş, 2003 yılında ise kontenjanlar bir önceki yılın aynısı olmasına karşılık kaydolan öğrenci sayısı 1042’ye inmiştir. Bu tabandan programları besleyecek öğrenci sayılarının yetersiz olduğunu göstermektedir. Eğer sınavsız geçişe devam edilecek ise, dolmayan kontenjanlara lise mezunları ek kontenjan beklenmeden yerleştirilmelidir.

ATÖLYE VE LABORATUARLAR

Proje öncesi hemen hiçbir makine-teçhizatı ve atölyesi bulunmayan bir okul durumundan bugün 23 adet atölye ve laboratuara sahip bir okul durumuna gelinmiştir. Bu atölye ve laboratuarlar modern teknolojinin gerektirdiği makine ve teçhizatla döşenmiş ve bu teçhizat öğrencilerimiz tarafından bizzat kullanılmaktadır. Böylece modern eğitimin gerekleri yerine getirilmekte ve bir çok fakültenin sahip olmadığı imkanlara sahip bulunmaktadır. Ancak 1987-1988 yılında alınan bu Makine ve Teçhizatın zaman içinde yenilenmesi ve geliştirilmesi sağlanamadığından kurulduğu dönemde sanayiye önderlik yapabilecek konumda olan laboratuarlarımız sanayinin gerisinde kalmıştır. Önemli olan bu atölye ve laboratuarlardaki malzemelerin güncelliğini kaybetmeden verimli ve sürekli olarak kullanılmasıdır.