Ülkemizin Çayır Ve Meralarının Durumu

Kaba yem kaynağı olarak doğal bitki örtülerimizin çok küçük bir kısmı ota biçilerek kullanılan çayırlar, büyük bir kısmıda otlatılmak suretiyle kullanılan meralardır. Ülkemiz çayır ve meraları erken ve aşırı otlatma gibi nedenlerle tahrip edilmiş durumdadır. Yani besin maddesi bakımından en zengin otların meradaki oranı azalmıştır. Aşırı ve erken otlatma nedeniyle doğal bitki örtüsü bozulan meralarımızın önemli bir bölümü erozyonun etkisine açık hale gelmiştir.Halbuki, çayır ve meralar, en ucuz kaba yemi veren kaynaklar olarak her ülkenin hayvancılık sektöründe büyük öneme sahiptir. Ülkemiz hayvancılığı özellikle de kırsal kesimdeki hayvancılık meraya dayalı üretime dayanır. Bundan dolayı çayır ve meralarımıza değer vermediğimizden, ülkemiz hayvansal üretimi düşmüş, bu da ekonomiye eksi bir değer olarak yansımıştır. Aynı zamanda bu doğal kaynaklarımızın ucuz kaba yem temini yanında su ve rüzgar erozyonunu önleyerek topraklarımızı koruma, toprak verimliliğini artırma, çeşitli av ve yaban hayvanlarına yaşam alanı oluşturma, su toplama havzası olarak taban suyu ve akar sularımızı zenginleştirme, temiz hava kaynağı olma gibi önemli fonksiyonları vardır. Ayrıca entansif ruminant yetiştiriciliğinde de meralardan yaralanılmaktadır. Meraya çıkan hayvanlarda stress durmları azalır, güneşten ve açık havadan yararlandkları için daha sağlıklı olurlar ve verimleri artar.

Unutulmamalıdır ki çayır ve meralarımız ülkemizin milli servetidir!





Merada otlayan hayvanlara, bazı dönemlerde ek yemleme yapılması, hayvanlarımızın verimlerindeki düşmeleri engelleyeceği gibi meralarımızın aşırı otlatma baskısına maruz kalmasını önlemede de olumlu etki yapacaktır.

Meralarımız bedava kaynak olarak görülmemeli, münavebeli olarak otlatma sistemi uygulanmalı ve ıslah edilmelidir.

Ülkemiz bu sebeple, otlatma alanlarının tesbiti, tahdidi ve tahsisini amaçlayan ayrıca bu alanlardan yaralanmayı belli bir düzene bağlayan Mera Kanunu 1998 yılında TBMM tarafından kabul edilerek yürürlüğe girmiştir.