Aşının Tutmasını Sağlayan Faktörler

Anaçla kalem arasında uyuşmazlık varsa, aşı noktasında kaynaşma olmaz veya çok zayıf bir kaynaşma olur. Bu durum daha çok uzak akraba olan bireyler arasındaki aşılamalarda belirgindir.

Uyuşmazlık söz konusu olmasa bile bazı bitkiler, diğerlerine göre daha zor aşı tutarlar. Örneğin cevizler, meşeler ve kayın ağaçlarında aşılama çok başarılı değildir. Elma ve armutlarda kalem aşılar başarılı olduğu halde, şeftali ve kayısı gibi türlerde aşı yapılırken itina etmek gerekir, bazen de göz aşılar kalem aşılardan daha başarılı olur.

Aşıda kaynamayı sağlayan kallus oluşumu için çevrenin nem ve sıcaklığı bazı türlerde kritik bir önem taşımaktadır. Elmalar çevre sıcaklığına karşı toleranslı olup, kallus oluşumu ancak 4°C'nın altında ve 32°C'nin üstünde yavaşlamaktadır. Siyah cevizlerde kallus oluşumu için optimum sıcaktık 26oC dolayında olup, bunun altındaki ve üstündeki sıcaklıklarda başarı şansı azalmaktadır. Asmalarda masa aşılarının yapılmasından sonra 21-24°C arasındaki sıcaklık aşının kaynaması için optimumdur. 29°C'nin üstündeki sıcaklıklarda kallus dokusu yumuşak ve kolayca zararlanabilmekte, 21°C'nin altında kallus oluşumu yavaşlamakta ve 16°C'nin altında ise tamamen durmaktadır.

Tamamlanan aşıda çevre neminin de yüksek düzeyde tutulması gerekir. Doygun neme göre, aşı çevresinde su bulunması daha iyi sonuç vermektedir. Aşı noktasında kurumayı, önlemek için anaç ve kalemin aralarında boşluk kalmayacak şekilde tam çakıştırılması, aşı çevresinin plastik materyalle sarılması veya asılların nemi yüksek sera koşullarında yapılması gerekir.

İlkbahar veya yaz döneminde yapılan aşılamalarda, anacın kolayca kabuk verebilir durumda bulunması büyük önem taşımaktadır. Bu da anaçlardaki özsu hareketiyle ilgilidir. Fidanlıkta çöğürler aşılanırken, toprağın yeteri kadar nemli olmasını sağlamak amacıyla sulama yapılır. Su darlığı halinde, kambiyum sıkışır, büyüme durur ve gözlerin anaçla kaynaşma şansı azalır.