Azotlu Gübreler

Potasyum Nitrat; Potasyum içerikli azotlu gübre. Azot ve potasyum ihtiyaçları birlikte karşılanır.

Üre Fosfat; Fosfor içerikli azotlu gübre Azot ve fosfor ihtiyacı birlikte karşılanır. Düşük pH özellikleri ve damlama sulama sistemlerinde birçok avantajı ile öne çıkar.

Kalsiyum Nitrat; Kalsiyum içerikli azotlu gübre. Azot ve kalsiyum ihtiyaçları birlikte karşılanır.

Mono Amonyum Fosfat; Fosfor içerikli azotlu gübre. Azot ve fosfor ihtiyacı birlikte karşılanır.

Magnezyum Nitrat; Magnezyum içerikli azotlu gübre. Azot ve magnezyum ihtiyacı birlikte karşılanır

Kalsiyum Magnezyum Nitrat; Kalsiyum ve magnezyum içerikli azotlu gübre. Azot, magnezyum ve kalsiyum ihtiyacı birlikte karşılanır.

Amonyum Sülfat; Beyaz renklidir ve toz şekere benzediği için halk arasında şeker gübre olarak da bilinir. Kimi zaman açık yeşil, açık mavi veya grimsi yeşil renkli de olabilir. Terkibinde %21 azot bulunan amonyum sülfat, asit reaksiyonlu topraklarda uzun süre kullanılırsa asitleşme yapabilir, alkali topraklar bu istenen bir durum olmakla birlikte artı yükünden dolayı bazı bitki besin elementleriyle rekabete girmesi, bitkiye göre bazı hastalıkların oranını arttırması gibi istenmeyen yan etkileri de vardır. Bu nedenle birçok bitkide amonyum sülfat yerine amonyum nitrat tercih edilmelidir.

Amonyum Nitrat; %26'lık Amonyum nitrat, kireç ihtiva eder ve 100 kilosunda 26 kg'a kadar saf azot vardır. %33'lük Amonyum Nitrat kireç ihtiva etmez, 100 kilosunda 33 kg saf azot vardır ve suda tamamen erir. Bitkiler tarafından kolay alındığı ve alımı kullanıcı tarafından ayarlandığı için tercih edilen azot formu olmalıdır.

Üre; Azotlu gübrelerden üre, içerisinde en fazla azot bulunduran gübredir. 100 kilogramında 45-46 kilo saf azot bulunur. Suda tamamen erir, beyaz renkli ve yuvarlak tanelidir. Üre bütün bitkilere rahatlıkla uygulanır fakat bitkiler tarafından alım zamanı, sıcaklık, mikroorganizma faaliyeti gibi nedenlere bağlı olduğu için birçok ürünün yetiştiriciliğinde tercih edilen bir azot formu değildir.
Azotun verilmesi gerektiği durumlarda, verilecek miktar birkaç kısma bölünerek uygulanmalıdır. Azotlu gübreler toprakta hareketlidirler, toprağa tutunmazlar. Fazla ve erken atıldıklarında genellikle toprağın alt tabakalarına geçerler, dolayısıyla bitkiye faydalı olmazlar. Bir bölümü ekimle beraber diğer kalan miktar da mümkün olduğunca bölünerek bitki gelişimi sırasında bitkinin ihtiyacı olduğu zamanlarda verilmelidir.