Yeşil Gübre Bitkileri

Yeşil Gübrenin Yararları

1) Yeşil gübrelemenin en başta gelen yararı toprağın organik madde yönünden zenginleştirilmesidir. Özellikle ahır gübresinin az bulunduğu yerlerin yeşil gübreleme yoluyla toprağın organik madde kapsamı önemli düzeyde artırılmakladır.

2) Yeşil gübre olarak uygulanan bitkinin azot kapsamına bağlı olarak yeşil gübreleme ile toprağa azot verilir. Eğer yeşil gübre olarak baklagil bitkileri kullanılmış ise toprağa göreceli olarak daha fazla azot sağlanır.

3) Yeşil gübreleme ile toprağa organik materyalin verilmesi, toprak mikroorganizmalarına gıda kaynağı sağlanması nedeniyle, toprakla mikroorganizmaların nicelik ve işlevleri üzerine olumlu etki yapar. Mikroorganizmaların nicelik ve işlevlerinin artması ise toprakta bir seri olumlu değişikliklerin ortaya çıkmasına neden olur.

4) Yeşil gübreleme için yetiştirilen bitkiler toprağın,derinliklerinden aldıkları bitki besin maddeleri ile toprağın üst kısımlarının varsıl hale gelmelerine yardımcı olurlar. Örneğin meyve bahçelerinde yeşil; gübreleme bitkisi olarak yetiştirilen bir baklagil bitkisi meyve ağacının azot gereksiniminin karşılanmasında önemli derecede yardımcı olur. Yeşil gübre bitkileri; meyve ağaçlarının köklerine oranla, kökleriyle daha geniş., toprak kesimlerine değinerek çeşitli mikroelementlerin toprağın altından toprak yüzeyine taşınmasına ve yüzey toprağın mikroelementler yönünden varsıllaşmasına yardımcı olurlar.

Yeşil gübre bitkileri toprak yüzeyini çeşitli etkenlere ve özellikle erozyona karşı konular. Aynı zamanda azotun nitrat şeklinde toprakları yıkanıp yitmesini de büyük ölçüde önlerler.

Yeşil Gübre Bitkilerinde Aranılan Özellikler

Bir bitkinin amaca uygun yeşil gübre bitkisi olabilmesi için: (a) Hızlı gelişmesi, (b) Bol miktarda vejetatif organ oluşturması (c) Yoksul topraklarda bile iyi gelişme gösterebilmesi gerekir. Bitkinin hızlı gelişme göstermesi, o bitkiden gerek münavebede ve gerekse toprağın ıslahında daha fazla yararlanılmasına olanak verir. Bitkinin vejetatif organlarının fazla olması, toprağa daha fazla bitki organlarının karıştırılmasına olanak vermesi yanında yüksek su kapsamı nedeniyle toprakta bitkinin çürümesini daha kısa sürede tamamlamasına da olanak verir. Yoksul, toprakların organik madde yönünden gereksinimlerinin varsıl topraklara göre daha fazla olduğu ise tartışılmayacak kadar açıktır.

Öteki koşulların benzer olması durumunda; yeşil gübre bitkisi olarak, baklagil olmayan bitkilere göre baklagil bilkilerinin yetiştirilmesi yeğlenmelidir. Çünkü baklagil bitkileri ile toprağa daha fazla azot verilebileceği gibi daha fazla organik madde verilmesi de olanaklıdır.

Yeşil Gübre Bitkileri

Yeşil gübre bitkisi olarak yetiştirilen bitkilerin yeşil gübre bitkisi olarak yararlılık durulularını çevre koşulları en başta etkiler.

Yeşil gübre bitkisi olarak iki bitkinin yan yana yetiştirilmesi çoğu kez önerilmekledir. Kuşkusuz yan yana yetiştirilecek iki bitkinin gelişmeleri üzerine karşılıklı olumsuz etki yapmamaları öncelikle gerekir. Bu arada bir baklagil bitkisiyle bir baklagil olmayan bitkinin birlikle yetiştirilmesi çeşitli yönlerden yarar sağlar.

Yeşil gübre bitkilerinin birlikte yetiştirilmesine yulaf ile bezelye ve çavdar ile fiğ çok iyi örnektir. Anılan bitkiler birlikte kısa sürede gelişebildikleri gibi fazla miktarlarda vejetalif organ oluşturur ve yoksul topraklarda daha iyi bir şekilde gelişme gösterirler.

Yeşil Gübre Yapılması

Yeşil gübre bitkileri en uygun zamanda toprakla karıştırılmalıdır. Burada en önemli nokta bitkinin C:N oranıdır. Daha önce de açıklandığı gibi C : N oranı büyük bitkilerin toprakla çürümeleri için daha uzun zamana gereksinim vardır.

Yağışı az, olan yörelerde yeşil gübrelemenin yapılması çok daha fazla dikkati gerektirir, toprakta sınırlı düzeyde bulunan yeşil gübre bitkisi tarafından da kullanılacağı için asıl bitkinin su güçlüğü çekmesi olasıdır, öte yandan toprakta suyun az, bulunması nedeniyle yeşil gübre bitkisinin çürümesi de bir sorun olur. O nedenle kurak yörelerde yeşil gübrelemenin yatarına göre zararı kimi durumlarda daha fazla olabilir.