Mum Çiçeği Hakkında

Mum Çiçeği (Hoya carnosa)

Genel Özellikleri
Yaprakları uzunca oval, etli, parlak yeşil; çiçekleri beyaz, soluk kırmızı renkte yan taçlı, güzel kokulu, genellikle sarılıcı ve toprak üzerinde sürünücü formda iç mekan süs bitkisi olarak yetiştirilebilen bitkilerdir.
Anavatanı Güneydoğu Asya ve Kuzey Avusturalya’nın yağışlı ormanlarıdır. Tabiatta 200 türü bulunan Hoya cinsinin başka süs bitkileri yetiştiriliciliğinde önemli olan türleri H.bella ve H.longifolia’dır.

İklim Özellikleri
Gelişme döneminde en az 16 C, kışın en az 10 C sıcaklığa gereksinim gösterir. Kısa süreler 7 C’ye de dayanır. Yüksek orantılı nem ister. Aydınlık, ama doğrudan güneş ışığı almayan yerleri sever. Batı ve doğuya pencere kenarlarında bulundurulabilir. Toprak Özellikleri
John Innes saksı kompostu No.2’de iyi gelişir. Yani daha yüksek düzeyde besin maddesi istendiğinde boynuz ve tırnak unu ile kalsiyum fosfat ve potasyum sülfat oranları 2 kat artırılır.
Ayrıca, hacim olarak eşit miktarlarda tınlı toprak, turba, yaprak çürüntüsü ve kumun karışımıyla elde edilen harç da kullanılabilir.

Üretim Tekniği
Üretimi olgun gövdelerden alınan 7.5-10 cm uzunluğunda ve bir çift yaprak taşıyan çelikler ile Haziran-Temmuz aylarında yapılır. Alınan çelikler hacim olarak eşit miktarlarda turba ve kum karışımında köklendirilir. Ortam sıcaklığı 16-18C olmalı, yastıkların üzeri cam veya naylonla örtülmelidir. Gübreleme
Genç bitkilerde her yıl, yaşlı bitkilerde ise 2-4 yılda bir Şubat-Mart aylarında saksı değiştirme yapılır. Nisan-Eylül ayları arası 2 haftada bir kez 2 g/1 kompoze gübre verilir.

Sulama
Kışın dinlenme dönemi olan Ekim-Şubat ayları arası ise, saksı toprağı kurumayacak kadar su verilmesi halinde yaprak dökülmeleri uç sürgünlerinde kurumalar ve kök çürüklükleri görülmektedir. Yazın saksı toprağı nemli tutulmalı, çok sıcak havalarda yapraklara su püskürtülmelidir.

Budama
Düzenli bir budama gerektirmez. Ancak genç bitkilerde dallanmayı teşvik amacıyla uç alma yapılmalıdır. Hastalık ve Zararlılarla Mücadele
Önemli zararlıları Yaprak Bitleri ve Unlu Bitler’dir.
Yaprak bitleri, Püseron, ballık adları ile tanınırlar. Vücutları yumuşak bazen hafif tozlu veya bir mum salgısı ile örtülü olabilirler. Renkleri yeşil, siyah, sarı, kırmızı, beyaz ve kahverengimsidir.
Yaprak bitleri bitkileri sokup bitki öz suyunu emerek yaşar. Emme sırasında salgıladıkları toksik ve tahriş edici maddelerle yaprak kıvrılması veya şişkinlik gibi anormal oluşumlara neden olurlar. Yaprak sararır ve kurur. Virus hastalıklarını taşıyarak önemli zararlara yol açarlar.
Mücadelesi, aşağıda adı ve kullanım dozu verilen ilaçlardan birisi su ile karıştırarak uygun bir pülvizatörle bitkiye püskürtülmelidir.
Parathion-methyl 35 E.C. ( sıvı görünümünde % 20-50 arasında etkili madde içeren) 10 cc’lik 10/1 suya preparat veya Malathon 20 E.C. ( sıvı görünümünde % 20-50 arasında etkili madde içeren) 25 cc’lik 10/1 suya preparat kullanılabilir.
Unlu bitler; Kabuklu bitlerle akraba olmalarına rağmen süs bitkilerindeki önemleri dolayısıyla farklılık göstermektedir. Sarımsı renkte olan vücudun üzeri una benzer mumlu maddelerden oluşmuş bir örtü tabakasıyla kaplı olduğundan beyaz renkte görünür.
Kabuklu bitlerle bitkilerde benzer zararlar göstermeleriyle birlikte ilaçlarla mücadelesi şu şekilde yapılmaktadır;
Azinphos-methyl 35, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 10 cc preparat,
Dichlorvos 50, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat,
Diazinon 20, E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat,
Malathion 50, , E.C. (Sıvı görünümünde, genellikle % 20-50 arasında etkili madde içeren), 10/1 dozda 20 cc preparat seklinde hazırlanıp bitkiye verilir

Mum çiçeği
Mum Çiçeği
Asclepiadaceae olarak ta bilinen mum çiçeği ipekotugillerdendir ve 280 den fazla cinsi ve 2000 kadar tropik, otsu yada çalımsı tırmanıcı bitki türünü içeren bir familyadır. Bu familyadaki bitkilerden çoğunun sütümsü bir özsuyu, bileşik beş taçyaprağı, badıç biçiminde meyveleri ve genellikle tüylü tohumları vardır. Kılıfların içinde saklanan bu ipek tüylü tohumlar, rüzgarın etkisiyle kılıflarından çıkar ve uzaklara taşınır. Her çiçeğin erkek ve dişi bölümleri tek bir yapı içinde birleşmiştir. Çiçek tozları (polenler), dişi organın tepeciğindeki dokulardan oluşan bir çubukla çiftler halinde bağlanan ve polinyum adı verilen demetlerde toplanmıştır. Polinyumun parçaları çiçeğe gelen böceklerin üzerine yapışır ve buradan başka çiçeklere taşınır. Bazı türlerde üretkenlik düşüktür ve çok çiçekli bitkiler genellikle az sayıda meyve verir.Çiçekler güzeldir.
Asclepias syriaca ve A.curassavica türleri süs bitkisi olarak yetiştirilir. Kuzey Amerika’ da yetişen A.tuburosa’ nın parlak turuncu çiçekleri vardır. Mumsu, beyaz çiçekleri nedeniyle mum çiçeği adı verilen Hoya carnosa çoğunlukla saksı çiçeği olarak evlerde yetiştirilir. Bu familyanın Hoodia ve leşçiçeği (stapelia) gibi etli bitkileri, tozlaşmayı sağlayacak olan sinekleri çeken pis bir koku yayar. Asya kökenli tırmanıcı bir bitki olan Dischidia rafflesiana’ nın yağmur suyunu depolayan, ibrik biçiminde yaprakları vardır; suyu, ibriğin içine uzanan kökleriyle emer. Karıncalar bazen bu ibriklerin dibini delerek kuruttuktan sonra, bitkisel artıklarla doldurup yavrularını büyütmek için yuva olarak kullanırlar.